Opublikowano 24/06/2020 | przez Krystyna Adamska

24.06.2020 r. WAKACJE TUŻ TUŻ

1.Co lubię robić podczas wakacji? – zabawa słownikowa.

Rodzic rzuca piłkę do dziecka (stojącego) mówiąc część zdania: Na wakacjach będę… – dz. chwyta piłkę i kończy zdanie. Zabawę powtarzamy kilka razy.

2.Wiercipiętek poznaje owady – słuchanie opowiadania

Pewnego ciepłego, słonecznego dnia, gdy białe chmury płynęły leniwie po niebie, zielone żaby

ziewały w zaroślach, a ptaki drzemały na gałęziach, Wiercipiętek siedział na ławeczce przed domem i wygrzewał się na słońcu.

Siedział i rozmyślał, jak to dobrze jest leniuchowaać podczas wakacji. Nagle coś ukłuło go w nos:

– Oj – jęknął Wiercipiętek, machając łapką, ale po chwili coś ukłuło go znowu, tyle, że w ucho.

– Pac – zamachnął się Wiercipiętek – mam cię! Ale komar zdążył już uciec i bzycząc fruwał nad trawą.

– Poczekaj, ty wstrętny robaku! – rozzłościł się Wiercipiętek – zaraz cię złapię!

– Tylko nie robaku – obraził się komar – proszę mnie nie przezywać, nie jestem robakiem, tylko owadem.

Wiercipiętek przyjrzał się komarowi i prychnął:

– Ph… Robak czy owad, co za różnica?

– Właśnie, że jest – bzyczał komar – owady to wielka rodzina, nie pozwolę się obrażać.

– Jaką rodzina? – zdziwił się Wiercipiętek.

– Chodź za mną – zawołał komar i zaprowadził Wiercipiętka przed grządkę z kwiatami, na których siedziały kolorowe motyle: żółte, niebieskie, czerwone w brązowe łatki i białe w złote plamki.

– Przecież to są motyle – zdziwił się Wiercipiętek.

– Właśnie, motyle, to też owady, należą do mojej rodziny – bzykał komar z dumą.

– Motyle? – nie mógł się nadziwić Wiercipiętek – Motyle i komary to rodzina?

– Chodź dalej – pobzykiwał komar.

– O, biedronka! – ucieszył się Wiercipiętek. Biedroneczko, leć do nieba, przynieś mi kawałek chleba!

– Biedronka też jest moją kuzynką – wyjaśnił z dumą komar – ona też jest owadem.

– Coś podobnego – mruczał Wiercipiętek, idąc lasem za komarem, aż doszli do wysokiej kępy traw, z której dochodziło cykanie.

– Kto to? – spytał Wiercipiętek.

– Cii – zabzyczał komar – nie przeszkadzaj mu, konik polny daje koncert, posłuchaj.

— Co ma konik polny do komara? – zastanawiał się Wiercipiętek.

– Jak to co? – bzyczał zadowolony komar. – Konik polny też jest owadem, tak jak ja.

– To aż tyle jest różnych owadów? – dziwił się Wiercipiętek.

– Oczywiście – odpowiedział komar – rozejrzyj się dookoła – patrz, tam leci osa, dalej leśna mucha, a tu, pod nogami, maszeruje żuk – to wszystko są owady.

Wiercipiętek rozglądał się zdziwiony i zobaczył, że komar usiadł na różowym kwiatku i rozmawia z pszczołą:

– Dzień dobry, kuzynko – przywitał się grzecznie – wytłumacz Wiercipiętkowi, że i ty jesteś owadem.

– Też coś – zdenerwowała się pszczoła – oczywiście, że jestem owadem, a teraz zmykajcie, mam dużo pracy, muszę lecieć do ula.

Wiercipiętek podniósł głowę i przyglądał się odlatującej pszczołe.

Pszczoła, biedronka, polny konik, motyle – mryczał do siebie, ale nie zdążył przypomnieć sobie wszystkich owadów, bo wstrętny komar ugryzł go prosto w nos.

Po wysłuchaniu opowiadania dziecko odpowiada na pytania:

– Gdzie Wiercipiętek spędzał wakacje?

– Kto ugryzł go w nos?

– Czego o komarze dowiedział się Wiercipiętek?

– Które jeszcze zwierzęta są owadami?

3.Muszelkowe naszyjniki – ćwiczenia grafomotoryczne.